گفت قرارمان ميدان انقلاب، همين طور که مي خنديد پشت تلفن گفت: «اين چسبيدن به دروازه غار يعني اينکه بقيه شهر خيلي کارش درسته؟ حالا شما عِرق خاصي داري به دروازه غا
گزارش میدانی یک روزنامه از پاتوقهای توزیع و مصرف مواد مخدر در شهر
عبارات مهم : بازار
روزنامه شرق یک گزارش میدانی از بازار نه چندان پنهان موادمخدر تهیه کرده است.
گزارش میدانی یک روزنامه از پاتوقهای توزیع و مصرف مواد مخدر در شهر
این روزنامه نوشت:
گفت قرارمان ميدان انقلاب، همين طور که مي خنديد پشت تلفن گفت: «اين چسبيدن به دروازه غار يعني اينکه بقيه شهر خيلي کارش درسته؟ حالا شما عِرق خاصي داري به دروازه غار، بحث آن جداست؛ ولی مي خوام ببرمت يک جای جديدم ببيني، بري واسه خبرنگارا تعريف کني که چقدر کارت درسته». جلوي سينما بهمن قرار مي گذاريم. کلاه ايمني اش را اوج نمي برد و با سر اشاره مي کند که سوار شوم.
گفت قرارمان ميدان انقلاب، همين طور که مي خنديد پشت تلفن گفت: «اين چسبيدن به دروازه غار يعني اينکه بقيه شهر خيلي کارش درسته؟ حالا شما عِرق خاصي داري به دروازه غا
بهمن از آدم هاي مورد اعتماد هست؛ در همه اين سال ها، وقتي نبوده که بخواهيم براي گشت زني به دروازه غار برويم و نباشد. حالا به قول خودش مي خواهد دودي هاي خفن تري را نشانم دهد؛ آنهايي که هنوز کراک مي کشند و بعدش شيشه را با ولع نفس مي کشند. مي گويد آنها محدود به دروازه غار هم نيستند. از پارک شهر، نياوران، پل روشندلان، ميدان انقلاب، ميدان آزادي، ميدان ونک و ولنجک ريشه دوانده اند و ته خط همه آنها مي رسد به… دروازه غار!
ترک موتور نشسته ام و به حرف هايش گوش مي دهم؛ به صدايي که توي باد مي پيچد و دود سيگارش که بالاي سرمان حلقه کرده هست. مي گويد: «الان هنوزم شيشه اوله؛ يعني اصلا فعلا رو دست نداره. مثل اون وقتا که هروئين سلطان بود؛ الان اوضاع شيشه اينه. فرزند سوسول قرتيا گل مي کشن؛ ولی آدمايي که خيلي زيادي مردن، هنوز با همون شيشه و هروئين حال مي کنن. مي دوني چي مي گم؟ يعني اين خلاف سنگين کارا… يکي، دو تا هم ماده بي ريخت داريم که هنوز نونهالن… (مي خندد)؛ يعني دو، سه ساله اومدن تو بازار؛ ولي مي گيرن بالاخره… همين روزا ميان اوج مي ترکونن بازار رو… چون جماعت شيشه هم کمتر مي کشن؛ يعني به قول شما فرهنگ سازي شده، مي ترسن. بعد ساقي مياد بهشون مي گه اين مواد خارجکيه، بکش کم ضرر، اون اوسکولم مي کشه و مي شه سه دودي…».
از ميدان انقلاب وارد خيابان انقلاب مي شويم. کمي پايين تر از خيابان ١٦ آذر، پسر جواني ايستاده هست؛ بهمن موتور را به طرفش يله مي دهد و مي گويد: «حامد چيز ميز چي داري تو بساطت؟ سرش را اوج مي کند و مي گويد: گل و حشيش. الانم کساديم دانشگاه تعطيله… . بهمن مي گويد: سه دود، سه دود مي خوام، داري بزنيم بريم هوا؟ مي گويد: نه برو روشندلان، پايين پل از يحيي بگير…».
گزارش میدانی یک روزنامه از پاتوقهای توزیع و مصرف مواد مخدر در شهر
يحيي جوان است و روي يک گاري زير پل نشسته هست؛ همان جايي که ماشين ها دور مي زنند و به سمت بهارستان روانه مي شوند. چوب ها را روي گاري مرتب مي کند و با ديدن بهمن، دهانش به خنده وا مي شود و دندان هاي نداشته اش را در ذهن رديف توي دهانش مي چينيم. بهمن همين طور که موتور را پارک مي کند، مي گويد: «نيا پايين، سفت بشين سریع بايد بريم. دست مي دهند و به زبان خودشان با فحش هاي عجيب شوخي مي کنند، بهمن دست توي جيب يحيي مي کند و کيسه هاي کوچک دوا را توي دستش اوج و پايين مي کند. دوا همان هروئين هست. بسته ها را به يحيي تحويل مي دهد و اسکناس ها را مچاله از يحيي مي گيرد. باز هم سراغ سه دود را مي گيرد. يحيي مي گويد برو کوچه… پايين کوچه خونه اعظم نفيسي رو سؤال کن، دو تا تقه بزن به پنجره، مياد روشنت مي کنه. دستمال چي؟ است هنوز؟ اين را بهمن مي گويد و يحيي جواب مي دهد نگرفته هنوز… خيلي خفن و ترسناکه حاجي… همون سه دودم کله مي کنه. اسمش روشه ديگه، سه دود… .
از ميان گاري ها با موتور بهمن که اسمش ماندگار هست، رد مي شويم. بهمن تأکيد مي کند اينجا از دروازه غار خطرناک تر است چون هنوز آدم ها به اندازه يک پاتوق رسمي رويش حساب نمي کنند. مي گويد براي همين غريبه ها را کمتر راه مي دهند و بايد شبيه ارزش باشي تا درکت کنند. بعد با خنده ريز مي گويد: «حالا شما که شبيهش نيستي. ما مي گيم از خوباي غاري، مي گيم از اين بالاشهريا که بوقن فک مي کنن واسه خريد دوا بايد بکوبن تا غار بيان. واسه همين ادا منگا رو دربيار. از رو موتور هم پا نشو تا ما بريم سراغ اعظم خطر… . مي خندد و مي گويد الانه واسه ا ش لقب ساختم. ديدم فضا رو اکشن کنم، مي خواي بنويسي خوشحال شي… .
گفت قرارمان ميدان انقلاب، همين طور که مي خنديد پشت تلفن گفت: «اين چسبيدن به دروازه غار يعني اينکه بقيه شهر خيلي کارش درسته؟ حالا شما عِرق خاصي داري به دروازه غا
پلاک ١٤ يک ساختمان معمولي در محله پيچ شميران تهران. آپارتمان قديمي سه طبقه تک واحدي که اعظم طبقه پايين آن مي نشيند و بايد با تقه اي به پنجره ساختمان، از آمدنمان آگاهش کنيم. پنجره را باز مي کند و مي گويد: «بهمن تويي؟ اينورا؟». بهمن جلو مي رود و به زبان محلي خودشان با او حرف مي زند. چند دقيقه بعد در باز مي شود و وارد مي شويم».
اعظم زني است از چابهار، سه سال پيش شوهرش را به جرم حمل ٣٠ کيلو شيشه اعدام کرده اند. توجيهش براي راه انداختن اين منزل که به آن گذر ترياکي ها مي گويند (شيره کش خانه)، همين هست. اينکه بايد شکم فرزند هايش را سير کند. فربه است و به غايت سبزه رو. روسري رنگي اش را دور سرش پيچيده و ماده اي قهوه اي رنگ مثل ماسه در دهانش مي جود و هرچند دقيقه يک بار، داخل سطل کنار حياط تفش مي کند.
گزارش میدانی یک روزنامه از پاتوقهای توزیع و مصرف مواد مخدر در شهر
دستش را به سمتم که کز کرده ام کنار ديوار، دراز مي کند و وارد مي شود. مسلسل وار برايم حرف مي زند: ببين اين بهمن خيلي فلان فلان شده است اس. اصلا شما واسه چي ميري از خونه بيرون، دختر به اين قشنگي خطرناکه. شما دو ثانيه زنگ بزن به ميلاد هرچي بخواي از کشيدني، خوردني، آبکي مي فرسته واسه ا ت خونه. پول پيکش هم تا يک ماه مهمون مني. اين ادا و اطوارها و اداي نادون ها رو درنيار. الانم سه دود مي خواي؟ اول بيا اين بريز تو دهنت رنگت پريده، يک کم حالت بهتر شه. يک بسته کوچک از داخل جيبش درمي آورد و به دستم مي دهد. مي گويد: بزن روشن شي خانم… بسته اي کوچک و قهوه اي با بسته بندي شبيه تمبر هندي توي دستم هست. اعظم از حياط دور مي شود و من به بهمن مي گويم: ناسه ؟ مي گويد همونه که خودش مي کشيد، اسمش پان پراگه. بريز تو دهنت و بجو و تف کن. عين حشيشه. مي گه بجو ولي اصلا سعي نکن قورتش بدي ها… سرگيجه مي گيري، نمي تونم بشونمت ترک موتورها… .
بسته را باز مي کنم و برگ ها خرد و خشک توي دستم رها مي شوند. گلوله اي کوچک در دهانم مي گذارم… انگار گل سيگار را از داخلش جدا کرده ام و در دهان گذاشته ام… اعظم با يک سيني چاي وارد حياط مي شود و راهنمايي مان مي کند. به صورت کج ومعوجم که نگاه مي کند خنده اش مي گيرد و مي گويد: فک آدماس مي جوي، تفش کن تو سطل نريزي وسط حياط، حال جمع کردن کثافت رو ندارم… .
حالا در هال نشسته ايم. چاي را در استکان هايي که انگار خوب شسته نشده اند و زرد شده است اند، مي ريزد و نبات را داخلش مي گذارد. ترياک، شيشه و هروئين را جدا در نعلبکي هايي گذاشته و وسط سيني هست. بهمن عصبي است و مي گويد بايد سریع برويم. دوباره سراغ سه دود را مي گيرد. اعظم مي خندد و مي گويد: سه دود مي گن همون کروکوديله ها. مي خواي گرفتار سه دودش کني که بعدا نتونه در بره، اي شيطوووون… .
دوباره از اتاق بيرون مي رود و بهمن مي گويد: شما جات اينجا نيستا، خودت خواستي بياي. الانم سه دود رو ببين و رفتيم. عينهو کراک مي مونه ولی حالش خوشه. زياد نبايد کشيد. ولی زخم مياره مث سياه زخم… واسه همين هم ملت خوفش رو دارن… .
ماده مخدري که بهمن توي پرت و پلا و خوشمزگي نونهال صدايش مي کند، سه سال است وارد ايران شده است و در خراسان و سيستان وبلوچستان بيشترين طرفدار را دارد. سه دود را در دستم مي گذارند. اعظم مي گويد واسه اين اسمش سه دوده که با سه تا دود و دو تا فوت مي ري بهشت. بهمن مي گويد سه دود ترکيب شده است سه نوع ماده مخدر هست. کدئين و دزو مورفين دارد و آن را کروکوديل مي گويند چون زخم هايش روي تن مثل دندان هاي کروکوديل جا خوش مي کند.
اعظم مي گويد بهش هروئين فشرده هم مي گن. واسه سردردم خيلي خوبه انگار کدئين هم داره. دوباره مي خندد و فندک اتمي را زير پايپش مي گيرد و دود مي کند، دود را توي صورتم فوت مي کند که بخوري حالم کمي جا بيايد. يک چيزي هم داريم به اسم دستمال عينهو دستمال عطري مي مونه، مي پيچي لاي سيگار و دودش مي کني. سانتي هم مي فروشن. ما به شوما مي ديم سانتي ٥٠ تومن که مامانت اينا تو خونه فکر کنن شما سيگار مي کشي. اينا دزو مورفين داره از چين سفيدم بهتره.
اين حرفا هم که مي زنن زخم مياره، واسه کسادي کار ماست. بذار يک چيز بامزه بهت بگم، کراک که اومد زخم مي کرد ولی زخماش اون طوري که بي آبرومون کردن نبود. مي دوني آیا کراک رو نمي خواستن، چون تصميم اين بود افراد شيشه بکشن و آنهايي که مي خواستن الکل رو ترک کنن، رفتن سراغ شيشه. باکلاساش مي شنيدن که الکل با شيشه حل مي شه، ترک مي کنيد. يعني يک سري فرزند سوسول الکلي، شدن شيشه اي الدنگ. واسه همينم به سه دود مي گن کروکوديل، خيلي هم خوبه شما بکش حالت جا بياد… .
سرگيجه، منگي، گيجي، توهم از اولين احساساتي است که با کشيدن سه دود سراغ مصرف کننده مي آيد. توهم سنگين، حالت تهوع هم دارد. مي گويند سه دود مي تواند جزء سنگين ترين مخدرهاي موجود در بازار باشد. حالا در ميدان امام حسين سه دود را بيشتر مي شود پيدا کرد. مي گويند سه دود مال آخر خط هست، با زخم هاي سنگين، که توهمش توهم شيريني نيست، توهم فوت مي دهد و آدم ها زخمشان را مي کنند و تمام مي شوند.
از منزل اعظم که بيرون مي رويم مي گويد هزينه سيني نگاري (سيني مواد) و چاي و استراحت مي شود ٤٥ هزار تومان. چک ٥٠هزارتوماني را در دستش مي گذارم و شماره ميلاد را مي گيرم که اين بار با پيک برايم مواد بياورند. شايد سه دود، شايد حشيش و شايد هم چين سفيد… .
واژه های کلیدی: بازار | موتور | انقلاب | روزنامه | اخبار اجتماعی
دانلود فایل ها
توجه: ممکن است تمام لینک های دانلود به دستور مقام قضایی حذف شده باشد...
